بچه بودیم همه چشم های خیسمون رو می دیدند؛
بزرگ شدیم هیچ کس نمی بینه

بچه بودیم توی جمع گریه می کردیم؛
بزرگ شدیم توی خلوت

بچه که بودیم بزرگترین آرزومون داشتن یک چیز کوچیک بود؛
بزرگ که شدیم کوچکترین آرزومون داشتن بزرگترین چیزهاست

بچه بودیم درد دلها رو به ناله ای می گفتیم همه می فهمیدند؛
بزرگ شدیم درد دل رو به صد زبان می گیم... هیچ کس نمی فهمه

ه که بودیم تو بازی هامون همه اش ادای بزرگترها رو در می آوردیم؛
بزرگ که شدیم همه اش تو خیالمون بر می گردیم به بچگی

بچه که بودیم بچه بودیم؛

بزرگ که شدیم بزرگ که نشدیم هیچ، دیگه همون بچهه هم نیستیم !
ای کاش بزرگیمون هم با همون صفت های خوب و پاک بچگی ادامه می یافت ...

نظرات شما عزیزان:

همکلاسی

ساعت2:39---28 خرداد 1392

فک نمیکردم اینقد رمانتیک باشی;ایول بابا
پاسخ:تازه کجاشو دیدی!!!!!!!!!!

خبیر

ساعت11:30---19 خرداد 1392

بچه که بودیم زندگی میکردیم







دستت دردنکنه زیباترین مطلبی بود که تاحالا تواین وبلاگ دیدم
پاسخ:اره الان فقط نفس میکشیم!!!

راضیه

ساعت23:55---16 خرداد 1392

یادم باشه حرفی نزنم که به کسی بربخوره.نگاهی نکنم که دل کسی بلرزه.راهی نرم که بیراهه باشه خطی ننویسم که کسی رو آزاربده.یادم باشه که روزگار خوشه همه چیز روبه راهه. تنها تنها دل ما دل نیستتتتتت

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: